Pomimo rozwoju wielu nowoczesnych metod diagnostycznych, pozwalających na obiektywną ocenę struktury i czynności OUN, ocena funkcjonalna oparta na analizie wzorców postawy i ruchu stanowi nadal podstawę diagnostyki, racjonalnego podejścia do usprawniania oraz podejmowania wszelkich decyzji odnośnie do całokształtu opieki nad dzieckiem lub osobą dorosłą i obejmuje takie aspekty, jak:

• wczesne rozpoznawanie objawów prowadzących do rozwoju choroby,
• identyfikacja objawów niezbędna do stworzenia programu leczenia,
• ocena stanu funkcjonalnego dziecka lub osoby dorosłej będąca podstawą doboru form i środków terapii,
• kontrola uzyskiwanych wyników podjętego usprawniania (ocena efektywności terapii).